Historia pewnej baletnicy

Witajcie serdecznie,

Balet - taniec, zmysłowe ruchy, mimika, muzyka, emocje i pewna historia. Audrey Hepburn mówiła, że należy tańczyć tak, jakby nikt na nas nie patrzył. To samo powiedziałam córce, kiedy po raz pierwszy wzięła udział w występach. Rzeczywiście było widać, że świetnie czuje się na scenie  i wczuła się w rolę. Niestety, w połowie się przewróciła. Wtedy dopiero dostrzegła spojrzenia wszystkich. Każdy czekał, co zrobi dalej, moje serce zamarło, nadal było słychać muzykę. Młoda zaczęła się rozglądać. Ruszyła w moją stronę (zapomniała, że kolano ją boli) i rzuciła mi się w ramiona. Nie chciała już wrócić (bo przypomniała sobie, że kolano ją jednak boli), aż do następnego spotkania.

Dzisiaj właśnie zawiozłam ją na kolejne zajęcia (już nie występy). Znów czuje się w swoim żywiole. Teraz nie może się doczekać, kiedy zrobi szpagat :) Będzie ćwiczyć, dopóki będzie jej to sprawiać przyjemność. 

Dlatego nie zdziwiło mnie to, że na ścianie w jej nowym pokoju będzie wisieć obrazek baletnicy. Tylko dlaczego czekać?

Kiedy zaczęłam coś tam kombinować, znaleźli się i mali pomocnicy. Reasumując powstała nie jedna, ale trzy baletnice.

Trolle to kolejna miłość (w końcu dużo tam śpiewu i tańca). Niestety nie udało nam się pójść do kina. Za to planujemy wyjazd na... Balerinę.

Nie będę pisać instrukcji powstawania obrazka, bo znalazłam kilka opisów. Możecie zobaczyć na stronie mama w domu czy lubię tworzyć. A szablony znalazłam na stronie stylowi,pl. Moja balerina nie jest na płótnie, tylko na kartce. Sukienka, kokardka i opaska we włosach są przyszyte. 

tańczącym krokiem kieruję się do łóżka :-)

lena

Powiedział Bartek, że dziś tłusty czwartek...

... a Bartkowa uwierzyła i dobrych pączków nasmażyła.

Dzisiaj rano wreszcie zaświeciło słońce, jakoś jaśniej się zrobiło. Niestety, w południe cały piękny poranek zasłoniły ciężkie chmury. Zostały z nami do końca dnia, by wieczorem zalać nam podwórze deszczem.

Nic to. Pączek zjedzony? Niedawno mieliśmy małe święto w rodzinie i na tę okazję zrobiłyśmy pączki i faworki. Tzn. teściowa smażyła pączki, a ja faworki. 

W trakcie produkcji

I przed podaniem

Zabawne jest to, że nie zrobiłam zdjęcia, kiedy pączki królowały na stole. Za bardzo smakowały. Poza tym pod ręką miałam tylko męża telefon i pożyczył mi go na chwilkę.

Faworki, chrusty, chruściki - nazw jest dużo, a moja córka mówi na nie "droździki" :)

Przepis na chruściki

1/2 kg mąki
4 jajka (3 żółtka+ 1 całe)
1 łyżeczka proszku do pieczenia
200 ml słodkiej śmietany

Ciasto zagniatamy, wałkujemy i wycinamy :)

Jednak coś mi wyszło, oprócz zdjęć :)

smacznego

lena

Edit

Niedzielne popołudnie:

Wiosenna garderoba dla barbie

Witajcie serdecznie,

Wiosna? Nie, jeszcze nie. Przynajmniej nie u nas. Za oknem deszcz i wiatr, a w domu głucha cisza. Choróbsko znowu nas dopadło. Tym razem całą naszą trójkę. A przecież mamy, mamusie, mateczki i mamcie nie chorują. Tylko dlaczego miałam wrażenie, że coś chciało mi rozsadzić głowę, uszy, węzły, o gardle nie wspomnę. Wydawało mi się, że jestem rozdarta i porozrzucana po całym domu. Próbuję skleić się na nowo. Jest lepiej.

 A skoro jest lepiej, to wiosenna kolekcja przydałaby się lalce barbie: "Mamusiu, ja cię tak bardzo proszę, brakuje mi takiej sukienki..." - i wymowne oczy kota. Zawsze w czasie chorób przypominają się dzieciakom zabawy, książki, plansze do gier, o których zazwyczaj nie pamiętają. Normalne? Pewnie tak. Też tak miałam :)

To jest, nowa sukienka - miała być bardzo szeroka, krótka i biała, a ja dodałam niebieski pasek.

Poza tym naprawdę musi być lepiej skoro o tej godzinie znowu mogę funkcjonować.

Do kolejnego wpisu

lena

P.S. A do Was zajrzę jutro
Dobrej nocy

Walentynkowe serca nie tylko na Walentynki

Witajcie,


Wszystkim zakochanym, dla których ten dzień jest bardzo ważny, życzę jeszcze wielu wspólnych i cudownych chwil, nie tylko raz do roku :)

Ostatnie 2 wieczory spędziłam nad szydełkowaniem serduszek

Potem chwilowo zamieniły się w poduszki (córka już chciała jedną przygarnąć do swojego domku)

By na końcu stworzyć małą girlandę

Jak widać wędruje z miejsca na miejsce.

Korzystałam z tego wzoru.


pozdrawiam

lena

Serce na desce

Witajcie,

To nie jest serce walentynkowe, po prostu serce. Dekoracja, która niczemu nie służy (nie liczy się relaks podczas jej tworzenia). Dlaczego tak piszę, tłumaczę w dalszej części:

Syn podsumował mnie od razu: "Kiedy wreszcie zrobisz coś użytecznego. Wieszaków do kluczy nie mamy. Takich, wiesz, ze skrzynką i czarnymi haczykami". Ok...

Tymczasem użyłam starej deski do krojenia, gwoździków, pastelowych nici błękitnych i różowych oraz białych i niebieskiej farbki. Kolejne etapy wyglądały następująco:

I mamy serce w 3D

Dobrej nocy i udanego jutrzejszego dnia

Jutro ostatni dzień ferii

lena

Domek dla lalek i szydełkowe dodatki

Witajcie,


Boże Narodzenie już dawno za nami, a w pokoju zwanym salonem nadal stoi prezent od Gwiazdora - domek dla lalek. Jest to znak, że upominek nadal podoba się córce i wciąż się nim bawi. Cóż, bawi, to może za dużo powiedziane.  Córka zajmuje się zamianą umeblowania, zmianą rozstawienia pokoi i ewentualnie kilkuminutowym dialogiem między laleczkami. Postanowiłam dołączyć do owej "zabawy" i stworzyłam kilka szydełkowych dodatków.

Do sypialni ukradkiem zaglądamy przez okno otulone tiulową firanką.

A tam łoże małżeńskie z poduszkami i kocem ze znanym motywem kwadratów. Przy łóżku okrągły dywan i toaletka z mięciutkim taboretem.

I jeszcze raz wszystkie sypialniane dodatki:

A teraz przechodzimy do pokoju dziecięcego:

Łóżka piętrowe mają niebieską i różową kołderkę, ponieważ w tym domku mieszka dwoje dzieci - chłopiec i dziewczynka. Ponownie wszystkie dodatki:

W salonie powstał tylko obrus, choć przydałoby się jeszcze kilka szydełkowych dodatków:

A w kuchni przywiesiłam zazdrostki:

I zapomniałabym o miniaturowym miśku, ok. przytulance niewiadomego gatunku :) :

Mąż zawiesił w domku światełka (zabrał je z moich świecących kul) i od razu zrobiło się przytulniej.

dobrej nocy

lena

Przezimować mroźny czas

Witajcie serdecznie,

Czy chcę wiosny? Jasne, że już nie mogę się jej doczekać... Kiedy będziemy wychodzić na dwór bez kurtek, czapek, szalików i innych ocieplaczy. Kiedy każdą wolną chwilę będziemy przebywać na świeżym powietrzu, chociaż w dzisiejszych czasach okazuje się, że to rarytas. Choć nie lubię upałów, to jednak chciałabym się wygrzewać w słońcu. A ogródek? Kwiaty? Spacery?

W tym roku to czekanie przebiega troszkę inaczej. Po pierwsze wariuję w domu, ale tak pozytywnie. Maluję i poprawiam co nieco. Niektóre moje wariactwa widziałyście już w tym poście. W kuchni zrobiłam podobnie. Kasia z bloga tylko retro blue napisała w komentarzu, że zimą jest właśnie czas na malowanie i tworzenie w domu, co mnie jeszcze bardziej utwierdziło w moich przekonaniach.

Po drugie robię generalne porządki. Ogólnie jest takie przeświadczenie, że w taki sposób sprząta się przed świętami Bożego Narodzenia albo na wiosnę. Rytuał ten przenoszę na zimę. Pomaga mi to przetrwać pogodę za oknem, która mnie przeraża. I to naprawdę odpręża - segregowanie dokumentów, gazet wnętrzarskich i ogrodowych, segregowanie ubrań, porządki, które miałam zrobić przed świętami, a ich nie zrobiłam... Za chwilę wyjdzie, że zima u mnie, to jedna wielka segregacja :)

Po trzecie to już same przyjemności: zabawy i wymyślanie zajęć dla dzieci, czytanie książek, blogów, szydełkowanie. W tym tygodniu przyznaję, że jestem troszkę zmęczona, pewnie przez choroby, ale jakby nie patrzeć, styczeń już minął i nawet wiem, jak to się stało :) Wiem, co robiłam i na czym mi dni mijały.

A dzisiaj, kiedy Młody drzemał, my z córką bawiłyśmy się patyczkami po lodach. Oto efekty:

Okleiłyśmy patyczkami plastikowy kubek i delikatnie pomalowałyśmy białą farbką.

A to, to mała latarenka. Sugerowałam się opisem z tej strony, choć nie jest to dokładne odzwierciedlenie.

Kiedy ją sklejałam, córka stworzyła własną wizję artystyczną domku. Zbudujemy go, gdy zaopatrzymy się w większą ilość patyczków.

Poza tym jednak tęsknimy za wiosną

To się "wypisałam" :)

lena